Het hierboven getoonde Youtube filmpje “The Future of the English Language” gaat uit van Demos, “the think tank for everyday democracy”. Het is gebaseerd op het Demos artikel “As you like it”. Op ludieke wijze – dankzij de foto’s die de tekst ‘ondersteunen’ – verhaalt “The future of the English Language” de geschiedenis en mogelijke toekomst van het Engels. Kort samengevat: hoewel Groot Brittainië tegenwoordig niet langer over ‘empire’ en ‘dominion’ beschikt, blijft de Engelse taal voortbestaan daar waar de Engelsen zelf al lang verdwenen zijn. De wereld is niet langer gekoloniseerd, maar geglobaliseerd. Kapitalisme ruimt baan voor globalisme, moderniteit transformeert in postmoderniteit en structuren van onderwijs, democratie en hulp worden geherstructureerd. We bevinden ons in een transitieperiode, maar de mentaliteitswijziging van de Britten blijven achterop. Zij moeten de overgang maken van de taal van het keizerrijk naar de taal van de handel. DemosTV beargumenteert dat Engels heden nog steeds de taal is van de wetenschap en politieke innovatie, maar ook de taal die het sterkst geassocieerd wordt met succes. Toch is het voordeel van de moedertaalsprekers aan het afnemen nu Engels haast overal een ‘basic skill’ is geworden. Daarenboven spreken zeer weinig Britten een tweede taal, wat hun mogelijkheden in de wereldeconomie beperkter maakt. Eerder werd duidelijk dat dit ook in de VS een pijnlijke realiteit is. De huidige veranderingen op machtsvlak, onder andere door nieuwe grote economische spelers als China, zullen ook een verandering op taalvlak met zich meebrengen. De keuze van een tweede taal zal eerder beïnvloed worden door de globale economische situatie dan door de attractiviteit die het Engels zou bezitten.
Bij de keuze van de tweede taal houdt men dus rekening met de situatie van internationale handel en politiek in de geglobaliseerde wereld. Als illustratie wordt de taalkeuze van Soedanezen besproken. Heden is China de grootste investeerder in dat land. “The Future of the English Language” stelt dat de modale Soedanees heeft er dus meer belang bij om Chinees te leren dan Engels. En rationeel gezien is dit ook zo. Toch geloof ik niet dat het Engels meteen zal verdwijnen. Ten eerste heeft de VSA nog steeds een sterke politieke en economische invloed. Het is nog steeds de lingua franca in vele handelsrelaties en in de diplomatieke wereld (Munat, 2005, p.3). Ook op internationaal wetenschappelijk niveau wordt de taal nog het meest gehanteerd. Verder moet ook het koloniale verleden van Soedan niet vergeten worden. Van 1898 tot 1956 had het Britse rijk een zekere invloed in Soedan. Dit is slechts een paar generaties geleden. Bovendien mag de invloed van cultuur, televisie en internet niet onderschat worden (zie bijvoorbeeld Hjarvard, 2004). Ook geografische nabijheid kan een argument zijn. Tenslotte vindt Munat (2005) dat er ook een linguïstische motivatie is voor de keuze van het Engels als ‘vehicular language’ of lingua franca. Zo heeft het Engels een relatief eenvoudig schrift en fonologische structuur. Ook de grammaticale structuur is ‘intrinsically simple’. Het lexicon zelf is echter relatief complex. Ik ben van mening dat deze ‘minder rationele’ argumenten ook in rekening zullen gebracht worden bij de keuze van een tweede taal. Toch is de stelling dat “economics can be a stronger force than the appeal of what has hitherto been the world’s lingua franca” niet compleet onterecht. Mocht de VSA inderdaad aan veel economisch belang verliezen ten voordele van China is de kans zeer reeël dat zij haar positie als lingua franca zal moeten delen met het Mandarijn.
Net zoals Laitin stelt dit filmpje dat economische motivatie een zeer sterk argument is bij (tweede)taalkeuze. Wat in het artikel “The Game Theory of Language Regimes” echter zeer duidelijk werd is dat emotionele factoren ook niet onbelangrijk zijn. Dit lijkt een beetje vergeten in dit filmpje. Uiteraard zijn zulke factoren van kleiner belang wanneer het gaat over het kiezen van een ‘vehicular language’. Toch mag het belang van geschiedenis en cultuur niet onderschat worden. Verder geloof ik er ook in dat de complexiteit van een taal een belangrijke factor is. Dit zijn de redenen waarom het Engels volgens mij nog niet teveel moet vrezen om van haar troon gestoten te worden. Toch is de kans reeël dat zij rekening zal moeten houden met andere opkomende wereldmachten, en hun talen. Een mentaliteitswijziging bij de Britten en Amerikanen zou dus niet overbodig zijn. Want het leren van een tweede taal is niet alleen op economisch vlak, maar ook op persoonlijk vlak een verrijking. Om met de wijze woorden van Lo Bianco af te sluiten: “If everyone around you knows their own language plus English and you only know English, you are the one who is disadvantaged, not them. If it is a disadvantage to not know English, it is a double handicap to know only English” (Lo Bianco, 2008, geen pagina).
Geconsulteerde werken
DemosTV (2007) The Future of the English Language. Geraadpleegd op 2 december 2008 op
http://www.youtube.com/watch?v=w8mufJngOHQ
Hjarvard, S. (2004). The Globalization of Language. How the Media Contribute to the Spread of English and the Emergence of Medialects. Nordicom Review (1-2), 75- 97
Jones, S. & Bradwell, P. (2007). As You Like it. Catching up in an age of Global English. Geraadpleegd op 2 december 2008 op http://www.demos.co.uk/publications/asyoulikeitpamphlet
Laitin, D. (1993). The Game Theory of Language Regimes. International Political Science Review / Revue internationale de science politique, 14 ( 3), 227-239.
Lo Bianco, J. (2008) The double handicap of knowing only English. Geraadpleegd op 2 december 2008 op http://www.abc.net.au/unleashed/stories/s2143539.htm
Munat, J. (2005). English as a Vehicular Language: a Case of Globalization or Linguistic Imperialism. Geraadpleegd op 2 december 2008 op http://www.stm.unipi.it/programmasocrates/cliohnet/books/language2/11_Munat.pdf
Bij de keuze van de tweede taal houdt men dus rekening met de situatie van internationale handel en politiek in de geglobaliseerde wereld. Als illustratie wordt de taalkeuze van Soedanezen besproken. Heden is China de grootste investeerder in dat land. “The Future of the English Language” stelt dat de modale Soedanees heeft er dus meer belang bij om Chinees te leren dan Engels. En rationeel gezien is dit ook zo. Toch geloof ik niet dat het Engels meteen zal verdwijnen. Ten eerste heeft de VSA nog steeds een sterke politieke en economische invloed. Het is nog steeds de lingua franca in vele handelsrelaties en in de diplomatieke wereld (Munat, 2005, p.3). Ook op internationaal wetenschappelijk niveau wordt de taal nog het meest gehanteerd. Verder moet ook het koloniale verleden van Soedan niet vergeten worden. Van 1898 tot 1956 had het Britse rijk een zekere invloed in Soedan. Dit is slechts een paar generaties geleden. Bovendien mag de invloed van cultuur, televisie en internet niet onderschat worden (zie bijvoorbeeld Hjarvard, 2004). Ook geografische nabijheid kan een argument zijn. Tenslotte vindt Munat (2005) dat er ook een linguïstische motivatie is voor de keuze van het Engels als ‘vehicular language’ of lingua franca. Zo heeft het Engels een relatief eenvoudig schrift en fonologische structuur. Ook de grammaticale structuur is ‘intrinsically simple’. Het lexicon zelf is echter relatief complex. Ik ben van mening dat deze ‘minder rationele’ argumenten ook in rekening zullen gebracht worden bij de keuze van een tweede taal. Toch is de stelling dat “economics can be a stronger force than the appeal of what has hitherto been the world’s lingua franca” niet compleet onterecht. Mocht de VSA inderdaad aan veel economisch belang verliezen ten voordele van China is de kans zeer reeël dat zij haar positie als lingua franca zal moeten delen met het Mandarijn.
Net zoals Laitin stelt dit filmpje dat economische motivatie een zeer sterk argument is bij (tweede)taalkeuze. Wat in het artikel “The Game Theory of Language Regimes” echter zeer duidelijk werd is dat emotionele factoren ook niet onbelangrijk zijn. Dit lijkt een beetje vergeten in dit filmpje. Uiteraard zijn zulke factoren van kleiner belang wanneer het gaat over het kiezen van een ‘vehicular language’. Toch mag het belang van geschiedenis en cultuur niet onderschat worden. Verder geloof ik er ook in dat de complexiteit van een taal een belangrijke factor is. Dit zijn de redenen waarom het Engels volgens mij nog niet teveel moet vrezen om van haar troon gestoten te worden. Toch is de kans reeël dat zij rekening zal moeten houden met andere opkomende wereldmachten, en hun talen. Een mentaliteitswijziging bij de Britten en Amerikanen zou dus niet overbodig zijn. Want het leren van een tweede taal is niet alleen op economisch vlak, maar ook op persoonlijk vlak een verrijking. Om met de wijze woorden van Lo Bianco af te sluiten: “If everyone around you knows their own language plus English and you only know English, you are the one who is disadvantaged, not them. If it is a disadvantage to not know English, it is a double handicap to know only English” (Lo Bianco, 2008, geen pagina).
Geconsulteerde werken
DemosTV (2007) The Future of the English Language. Geraadpleegd op 2 december 2008 op
http://www.youtube.com/watch?v=w8mufJngOHQ
Hjarvard, S. (2004). The Globalization of Language. How the Media Contribute to the Spread of English and the Emergence of Medialects. Nordicom Review (1-2), 75- 97
Jones, S. & Bradwell, P. (2007). As You Like it. Catching up in an age of Global English. Geraadpleegd op 2 december 2008 op http://www.demos.co.uk/publications/asyoulikeitpamphlet
Laitin, D. (1993). The Game Theory of Language Regimes. International Political Science Review / Revue internationale de science politique, 14 ( 3), 227-239.
Lo Bianco, J. (2008) The double handicap of knowing only English. Geraadpleegd op 2 december 2008 op http://www.abc.net.au/unleashed/stories/s2143539.htm
Munat, J. (2005). English as a Vehicular Language: a Case of Globalization or Linguistic Imperialism. Geraadpleegd op 2 december 2008 op http://www.stm.unipi.it/programmasocrates/cliohnet/books/language2/11_Munat.pdf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten